1947 – Rotterdam heeft weer een klokkenspel
In dit prachtige boekje staan een aantal interessante artikels over de Rotterdamse carillons. Zo lezen deze prachtige, eindeloze zin:
“Verheugd als een kind op Sinterklaasavond heeft beiaardier Timmermans de klokken bekeken en op de babies onder hen het Wilhelmus en de Zilvervloot gespeeld; wonderlijk primitief, in klankvolheid natuurlijk niet vergelijkbaar met de statige wijzen die over een maand over de Coolsingel zullen galmen, maar toch harmonieus klinkend in de overvolle hal van het stadhuis, overvol van nieuwsgierigen, overvol van planken en balken, overvol van klokken, kleine, grote, héél grote… wachtend op het – o zo veel hoofdbrekens kostende, transport over negenenvijftig meter door de voor dit doel verwijde stadhuiskoepel, wachtend op hun proefbespeling, wachtend op hun inwijding, wachtend op het tijdstip, waarop ze, iedere dag, hun bronzen stemmen in volle accoorden over een haastige stad zullen doen weerklinken, telkens voor énkele ogenblikken overstemmend het gewoel en geraas van een werkende stad, van een stad in opbouw.”
Klik op meer info om het boekje te bekijken.